kh kjh akj hkjh kajh j
<--more -->
lkj lkj lksj lkj lks
lksj lkj lskj laskj lak s
Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009
Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009
Όμως οι σύγχρονες γυναίκες της γενιάς μου διαθέτουν δύο ακόμα πράγματα.
Το ένα είναι το πείσμα να αποδείξουν ότι είναι ακόμα νέες –σε ηλικία που οι γιαγιάδες τους θεωρούνταν γριές- και καταφέρνουν να κάνουν, όσα αδιαφόρησαν να κάνουν όταν ήταν πραγματικά νέες.
π.χ. να φτιάχνουν χειροποίητες χυλοπίτες!
Το δεύτερο είναι ότι διαθέτουν πολλές πηγές να ανασύρουν γνώσεις των γιαγιάδων των άλλων.
Το ένα είναι το πείσμα να αποδείξουν ότι είναι ακόμα νέες –σε ηλικία που οι γιαγιάδες τους θεωρούνταν γριές- και καταφέρνουν να κάνουν, όσα αδιαφόρησαν να κάνουν όταν ήταν πραγματικά νέες.
π.χ. να φτιάχνουν χειροποίητες χυλοπίτες!
Το δεύτερο είναι ότι διαθέτουν πολλές πηγές να ανασύρουν γνώσεις των γιαγιάδων των άλλων.
ααα
Όμως οι σύγχρονες γυναίκες της γενιάς μου διαθέτουν δύο ακόμα πράγματα.
Το ένα είναι το πείσμα να αποδείξουν ότι είναι ακόμα νέες –σε ηλικία που οι γιαγιάδες τους θεωρούνταν γριές- και καταφέρνουν να κάνουν, όσα αδιαφόρησαν να κάνουν όταν ήταν πραγματικά νέες.
π.χ. να φτιάχνουν χειροποίητες χυλοπίτες!
Το δεύτερο είναι ότι διαθέτουν πολλές πηγές να ανασύρουν γνώσεις των γιαγιάδων των άλλων.
π.χ. το Internet!
Έτσι λοιπόν κι εγώ που στερήθηκα την γνώση των γιαγιάδων μου αλλά και της μαμάς παιδιόθεν, αποφάσισα ότι με την βοήθεια του, είχε έρθει η ώρα να φτιάξω τις πρώτες μου χυλοπίτες. Όπως όλες οι άξιες νοικοκυρές.
Το ένα είναι το πείσμα να αποδείξουν ότι είναι ακόμα νέες –σε ηλικία που οι γιαγιάδες τους θεωρούνταν γριές- και καταφέρνουν να κάνουν, όσα αδιαφόρησαν να κάνουν όταν ήταν πραγματικά νέες.
π.χ. να φτιάχνουν χειροποίητες χυλοπίτες!
Το δεύτερο είναι ότι διαθέτουν πολλές πηγές να ανασύρουν γνώσεις των γιαγιάδων των άλλων.
π.χ. το Internet!
Έτσι λοιπόν κι εγώ που στερήθηκα την γνώση των γιαγιάδων μου αλλά και της μαμάς παιδιόθεν, αποφάσισα ότι με την βοήθεια του, είχε έρθει η ώρα να φτιάξω τις πρώτες μου χυλοπίτες. Όπως όλες οι άξιες νοικοκυρές.
test1
Όμως οι σύγχρονες γυναίκες της γενιάς μου διαθέτουν δύο ακόμα πράγματα.
Το ένα είναι το πείσμα να αποδείξουν ότι είναι ακόμα νέες –σε ηλικία που οι γιαγιάδες τους θεωρούνταν γριές- και καταφέρνουν να κάνουν, όσα αδιαφόρησαν να κάνουν όταν ήταν πραγματικά νέες.
π.χ. να φτιάχνουν χειροποίητες χυλοπίτες!
Το δεύτερο είναι ότι διαθέτουν πολλές πηγές να ανασύρουν γνώσεις των γιαγιάδων των άλλων.
π.χ. το Internet!
Έτσι λοιπόν κι εγώ που στερήθηκα την γνώση των γιαγιάδων μου αλλά και της μαμάς παιδιόθεν, αποφάσισα ότι με την βοήθεια του, είχε έρθει η ώρα να φτιάξω τις πρώτες μου χυλοπίτες. Όπως όλες οι άξιες νοικοκυρές.
Θα μου πείτε, Αυγουστιάτικα με την ζέστη να χτυπάει κόκκινο είσαι με τα καλά σου; Αντί να πας για κανένα μπάνιο, καμιά θαλασσινή βολτίτσα, εσένα σου κάθισε να μπλέξεις με ζυμάρια;
Ε λοιπόν ναι!
Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που δεν αισθάνομαι νέα. Μέχρι πέρυσι τέτοια εποχή δεν με είχαν αγγίξει τέτοιες σκέψεις, αλλά φέτος το έπαθα.
Και τι κάνουν οι ηλικιωμένες γυναίκες τον 21ο αιώνα;
Μεταλαμπαδεύουν τις γνώσεις τους στις νεώτερες, ως γιαγιάδες μιας άλλης εποχής.
Από το Internet!
Λοιπόν ας δούμε πως γίνονται οι χειροποίητες χυλοπίτες.
Εν αρχή ην η συνταγή!
Η αναζήτηση μου στο μυαλό της δικής μου on line γιαγιάς, με έμπλεξε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Φοβάμαι πως αυτή η ερευνά παρουσίασε τόσες συνταγές όσες και οι χαμένες γιαγιάδες των γυναικών της γενιάς μου, που η γνώση τους είχε την τύχη να αποθησαυριστεί.
Μέσα στην δύνη μερικών δεκάδων –χωρίς υπερβολή- Α4 σελίδων με τις συνταγές που είχα βρει, αποφάσισα ότι τελικά οι χυλοπίτες δεν είναι τίποτα περισσότερο από αλεύρι ή σιμιγδάλι με κάποιο υγρό, νερό ή γάλα ή αυγά ή όλα αυτά μαζί και αλάτι για να γίνει μια ζύμη όχι πολύ μαλακή ούτε πολύ σκληρή.
Χμ.. αλλά οι αναλογίες;
Αποφάσισα ότι ήταν η ώρα για vivere pericolozamente, αγόρασα ένα ωραιότατο γυάλινο μπουκαλάκι κατσικίσιο γάλα, βιολογικό παρακαλώ, που θα μας έμενε μετά για να πίνουμε και παγωμένο νερό από το ψυγείο. Μαζί και ένα κοινό, κοινότατο αλεύρι σε θαλασσιά συσκευασία.
Το ένα είναι το πείσμα να αποδείξουν ότι είναι ακόμα νέες –σε ηλικία που οι γιαγιάδες τους θεωρούνταν γριές- και καταφέρνουν να κάνουν, όσα αδιαφόρησαν να κάνουν όταν ήταν πραγματικά νέες.
π.χ. να φτιάχνουν χειροποίητες χυλοπίτες!
Το δεύτερο είναι ότι διαθέτουν πολλές πηγές να ανασύρουν γνώσεις των γιαγιάδων των άλλων.
π.χ. το Internet!
Έτσι λοιπόν κι εγώ που στερήθηκα την γνώση των γιαγιάδων μου αλλά και της μαμάς παιδιόθεν, αποφάσισα ότι με την βοήθεια του, είχε έρθει η ώρα να φτιάξω τις πρώτες μου χυλοπίτες. Όπως όλες οι άξιες νοικοκυρές.
Θα μου πείτε, Αυγουστιάτικα με την ζέστη να χτυπάει κόκκινο είσαι με τα καλά σου; Αντί να πας για κανένα μπάνιο, καμιά θαλασσινή βολτίτσα, εσένα σου κάθισε να μπλέξεις με ζυμάρια;
Ε λοιπόν ναι!
Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που δεν αισθάνομαι νέα. Μέχρι πέρυσι τέτοια εποχή δεν με είχαν αγγίξει τέτοιες σκέψεις, αλλά φέτος το έπαθα.
Και τι κάνουν οι ηλικιωμένες γυναίκες τον 21ο αιώνα;
Μεταλαμπαδεύουν τις γνώσεις τους στις νεώτερες, ως γιαγιάδες μιας άλλης εποχής.
Από το Internet!
Λοιπόν ας δούμε πως γίνονται οι χειροποίητες χυλοπίτες.
Εν αρχή ην η συνταγή!
Η αναζήτηση μου στο μυαλό της δικής μου on line γιαγιάς, με έμπλεξε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Φοβάμαι πως αυτή η ερευνά παρουσίασε τόσες συνταγές όσες και οι χαμένες γιαγιάδες των γυναικών της γενιάς μου, που η γνώση τους είχε την τύχη να αποθησαυριστεί.
Μέσα στην δύνη μερικών δεκάδων –χωρίς υπερβολή- Α4 σελίδων με τις συνταγές που είχα βρει, αποφάσισα ότι τελικά οι χυλοπίτες δεν είναι τίποτα περισσότερο από αλεύρι ή σιμιγδάλι με κάποιο υγρό, νερό ή γάλα ή αυγά ή όλα αυτά μαζί και αλάτι για να γίνει μια ζύμη όχι πολύ μαλακή ούτε πολύ σκληρή.
Χμ.. αλλά οι αναλογίες;
Αποφάσισα ότι ήταν η ώρα για vivere pericolozamente, αγόρασα ένα ωραιότατο γυάλινο μπουκαλάκι κατσικίσιο γάλα, βιολογικό παρακαλώ, που θα μας έμενε μετά για να πίνουμε και παγωμένο νερό από το ψυγείο. Μαζί και ένα κοινό, κοινότατο αλεύρι σε θαλασσιά συσκευασία.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)